منظور از طراحی بافت و یا تکنیک بافندگی چگونگی درگیر شدن نخهای عرضی (پود) و نخهای طولی (تار) است که نتیجه آن تولید پارچه می.باشد در موارد لازم حالتی و یا اثری نیز در نتیجه چگونگی این درگیریها بوجود میآید که به آن طرح پارچه میگویند. این طرح ها با توجه به روشهای بافندگی از حالتهای بسیار ساده آغاز شده و با پیشرفت و مهارت در بافندگی بتدریج به اشکال پیچیده تری تبدیل شده بطوری که امروز طرح های بسیار ظریف و مشکل به کمک تکنولوژیهای پیشرفته قابل اجرا و بافندگی .است در اینجا به تکنیک بافت در دوران مختلف تا آنجا که اسناد و مدارک اجازه داده اشاره شده است. نام پارچه ها گاهی از نام محل بافت آنها انتخاب شده است مثل پارچه کوفیه یعنی پارچه ای که در کوفه بافته شده و یا پارچه های تاخته و راخته که فقط در نیشابور تولید میشد در بعضی موارد نام طرح نیز به نام پارچه یاد میشود مانند بته جقه یا قلمکار

علاماتی از بافت Tablet واژه نامه دیده شده که مربوط به اواخر هزاره سوم و یا اوایل هزاره دوم قبل از میلاد است این نشانهها بر روی پوشش تعدادی از اشیاء فلزی به صورت اثراتی باقی مانده که دارای بافت بسیار ظریفی هستند کمی بعد بافت Tapestry (واژه نامه در غرب ایران ظاهر شده و مدتی بعد بافندگی با ماکو و ایجاد طرحهای مختلف رشد قابل ملاحظه ای ابتداء در شرق و سپس در غرب نموده و در زمانی که تاریخ نساجی ایران آغاز میگردد، بافندگان ایرانی از کلیه طرح ها استفاده می نموده اند

تاپستری بافتی متفاوت از بافندگی با ماکو است به طوریکه هر پود رنگی فقط در فضای لازم برای ایجاد طرح ظاهر شده و هیچکدام از پودها در عرض کامل کارگاه بافندگی قرار نمی گیرد مگر موارد کمی که طرح اقتضاء نماید . به این مفهوم که در حاشیه های بین دو بود رنگی که دو خط تار وجود دارد یک شکاف باز دیده می شود